Namaste!

Namaste!

Graag wil ik jullie weer op de hoogte brengen van mijn reis als vrijwilliger in India!

Ik zal beginnen om meer informatie te geven over de projecten.
Van maandag tot en met vrijdag ga ik samen met een andere dame in de ochtenden naar het project: child care.
Zoals ik al in mijn eerdere verslag schreef zijn wij hier ondersteunend aan de docent. De child care waar wij heen gaan bestaat uit twee groepen met per groep twee docenten en een groep heeft ook nog een helper. De helper is in zekere zin vergelijkbaar met een docentassistente.
De groep waar ik mee ondersteun heeft ongeveer 20 kinderen, maar dit verschilt per dag.
In India heb je verschillende soorten child cares zoals: private en governement. Wij gaan naar een private child care, hier komen kinderen waarvan de ouders bijvoorbeeld arts zijn, een eigen bedrijf hebben of iets dergelijks. Zij kunnen een private child care veroorloven voor hun kinderen. De kinderen begrijpen en spreken op deze jonge leeftijd (2-4jaar) al goed engels. Mijn vermoeden is dit omdat de kinderen op een private child care zitten.

Iedere dag heeft een vaste structuur. De kinderen starten individueel met een activiteit, zoals tellen, vormen en kleuren herkennen en het alfabet. Hierbij ondersteun ik de docenten door bij de kinderen te gaan zitten en zoveel mogelijk een op een aandacht te geven en samen met ze te oefenen. Na ongeveer 30-45 minuten word er gestart met een klassikale oefening: tellen en / of oefenen met het alfabet. Dit is vaak een wat kortere oefening en bestaat uit ongeveer 15 minuten langer is ook niet mogelijk, omdat de kinderen dan ongeduldig beginnen te worden. Want ja, het blijven toch jonge kinderen!
Nadien word er gebeden en word er gegeten uit een lunchpakketje wat de kinderen van thuis meenemen.

Het gebedje is:
Thank you God for the words so sweet,
Thank you God for the food we eat.
Thank you God for the birds to sing,
Thank you God for everything!

Op het moment de kinderen klaar zijn met eten, mogen ze buiten gaan spelen. Tijdens het buitenspelen genieten de docenten, de helper en ik van een lekker kopje chai (thee).
Tijdens de pauze spelen we met de kinderen en gooien bijvoorbeeld over met de bal of gaan schommelen. Verder vind ik het ook leuk om een praatje te maken met de helper over hun cultuur en ze staat ook erg open om dit met ons te bespreken. Zo vroeg de helper vandaag, woensdag, of ik nog eens terug wil komen naar India, want als ik dat wilde kon ik een soort appartement huren van de eigenaar van de child care. Het was erg leuk om dit te horen, het voelt erg welkom als zoiets tegen je gezegd word. Eerder deze week gaf ze al aan dat ze ons gaat missen op de child care, dus alleen maar lof!
Na de pauze worden de twee groepen samengevoegd en word er iedere late ochtend een andere activiteit georganiseerd. Zo hebben we vrijdag korte filmpjes gekeken, maandag hebben Stefanie en ik een poppenshow gedaan, dinsdag geverfd en vandaag hebben we "cinderella" voorgelezen en nadien gezongen.

Het is heel erg leuk om te zien dat de kinderen vorige week wat gesloten waren, maar gedurende deze week openen de kinderen zich steeds meer naar ons. Ze komen bij mij op schoot zitten, willen dat je ze helpt met de activiteiten. Ik vind het erg leuk op de child care en ze de ervaring mee te geven om om te kunnen gaan met nieuwe mensen met een andere achtergrond. Helaas is vrijdag mijn laatste werkdag op deze child care in verband met vakantie! Maar aangezien ik nog een week langer hier ben voor vrijwilligerswerk word ik volgende week geplaatst in een andere child care voor een week. Er is tegen mij gezegd dat het zowel een private als goverment childcare is, dus ik kijk er naar uit om te zien wat het verschil is!

Naast het child care project, ga ik in de middag naar het woman empowerment project. De leeftijd van de vrouwen varieert van ongeveer 15-30 jaar en er zijn maar een aantal vrouwen die engels kunnen begrijpen en spreken. Zij helpen ons dan ook met vertalen naar Hindi en weer naar het engels voor ons. Ook hier is een soort van vast programma wat we de vrouwen leren. Maandag is meestal rekenen. De meeste vrouwen vinden dit minder leuk, want er zijn dan aanzienlijk minder vrouwen dan op andere dagen. Op dinsdag en woensdag is normaliter engelse les. Voor deze lessen zijn er wel wat meer vrouwen, omdat ze dat graag beter willen leren spreken en begrijpen. Het is lastig om het voor iedereen interessant te houden, omdat het verschil in niveau erg verschilt. De lessen die wij geven, bereiden we ook zelf voor. Dus we proberen oefeningen te maken op verschillende niveaus, zodat iedereen kan leren op haar eigen niveau.
Dan op donderdag hebben we activiteitendag, dit vinden de meeste vrouwen het leukst. Afgelopen donderdag heb ik een kleine salsa dansles gegeven en de vrouwen van het project hebben ons laten zien wat hun dansstijl is en hebben ons een paar danspassen proberen te leren. Maar als westerse vrouwen zijn wij natuurlijk veel te stijf om zo sierlijk te kunnen dansen!
Morgen tijdens de activiteiten krijgen wij henna en traditionele kleding aan, daar kijk ik al naar uit!

Het project woman empowerment vind ik echt heel leuk om te doen! De vrouwen hebben vrij weinig, leven onder totaal andere omstandigheden dan wij gewend zijn. Zo wonen zij bijvoorbeeld allemaal bij de schoonmoeder in huis, eventueel met meerdere gezinnen als de schoonmoeder meerdere zonen heeft. Vrouwen trouwen als ze 18 jaar zijn en hebben vaak hun eerste kind wanneer ze 19 of 20 jaar zijn. Als de baby geboren is, in het ziekenhuis, dan gaat de vrouw samen met haar kind voor een tijd naar haar eigen moeder. Ook hebben ze bijvoorbeeld ook alleen een naam voor een zoon uitgekozen tijdens de zwangerschap en niet voor een dochter. Dus totaal niet te vergelijken met Nederland!

Toevallig heeft de gastvrouw vandaag mij haar huis laten zien. Het huis heeft een woonkamer, twee soort badkamers, waarvan een buiten, een keuken en twee slaapkamers waar net een tweepersoonsbed in past. Ondanks dat het dorp waar ze in leven eruit ziet als een soort krottewijk met geen straat, maar een zandweg, is het binnen in de huizen erg schoon! Ik ben blij dat de gastvrouw mij haar huis heeft laten zien, zodat ik heb kunnen zien hoe zij leven. Ondanks dat mensen in het dorp vrijwel niets hebben, zijn ze erg vrolijk, vriendelijk en gastvrij. Ik vind het geweldig om dit zo te mogen ervaren en te zien hoe zij leven. Het is moeilijk om dit voor te stellen als je dit niet met eigen ogen hebt gezien. Mijn inziens is dit project erg waardevol voor de vrouwen die wij helpen.

Buiten de projecten om ondernemen we ook nog allerlei activiteiten met de andere vrijwilligers. We zijn alle dagen, behalve vandaag, naar het strand geweest. We gaan eigenlijk altijd naar de Boomerang. Het personeel is erg vriendelijk en ze waarderen ons, omdat wij vrijwilligerswerk doen. Ze zorgen ervoor dat wij ons zo comfortabel mogelijk voelen, dus als we een parasol willen, dan regelen ze dat voor ons. Ze letten op onze spullen als we zijn zwemmen en het belangrijkste: ze zorgen ervoor dat wij veilig op het kamp aankomen!

Vorige week donderdag zijn we met zijn allen uiteten geweest, omdat het de laatste avond was van een van de vrijwilligers. Nadien zijn we naar de Boomerang geweest voor een drankje en heb ik voor het eerst een shisha gerookt. Het hoogtepunt was: dat ze het liedjes "Brabant" hadden gedraaid!
Zaterdagavond was er live muziek bij de Boomerang, dus wij waren weer van de partij! Met een paar drankjes op, gingen bij de meeste de voetjes van de vloer!

Het iedere dag naar het strand gaan, begon me een beetje te vervelen. Ik ben bijna 18uur onderweg geweest om in India aan te komen, dus wil wel wat meer zien! Dus zondagochtend ben ik samen met een andere vrijwilligster met de bus naar een overdekte markt geweest. De busrit alleen al was een hele ervaring. Om een duidelijk beeld te scheppen: de bussen zijn de helft van de bussen in Nederland. Op een gegeven moment stopte de bus, omdat mensen uit wilde stappen. Er bleven maar mensen uit stappen, het hield niet op! Ik had niet in de gaten dat er zoveel mensen in de bus waren ondertussen. De overdekte markt was leuk, veel dezelfde kraampjes en de gangen waren erg smal.

Afgelopen zondag en maandag zijn er weer twee vrijwilligers vertrokken en is er een zwitserse jongen voor in de plaats gekomen. We zijn nu met zeven personen in totaal op het kamp. Nu ben ik de enige persoon die nederlands spreekt, dus voor de komende twee a drie weken kan ik alleen maar engels praten. Een zeer goede oefening al zeg ik het zelf!

Vandaag hebben we een kookles gehad van de kok en gelukkig hebben we ook het recept gekregen, zodat ik het thuis kan maken! Het eten is hier erg lekker. Ik heb de kok om een aantal recepten gevraagd om het zelf te kunnen maken. Er staan geen hoeveelheden bij, dus word nog een hele uitdaging om het te maken!

Vanavond hebben we ook bij een indiase familie gegeten. Dit was een bijzondere ervaring, omdat zij niet samen met de gasten eten en ook niet in dezelfde kamer aanwezig zijn. Nadat je gegeten hebt, ga je ook weer direct naar huis. Maar des niet te min, ik heb er lekker gegeten.

Het is een verhaal geworden, dus ik ga er een eind aan breien om ook nog verhalen te kunnen vertellen wanneer ik weer terug ben in Nederland!!

Liefs Myrna